Mimarlık Fakültesi / Faculty of Architecture

Permanent URI for this communityhttps://hdl.handle.net/11413/13

Browse

Now showing 1 - 20 of 259

Metadata only
19. Yüzyılda Anadolu'da Demiryolu Ulaşımının Kentlerin Mekansal Yapısı Üzerindeki Etkileri
(2008) Durak, Selen; DOSTOĞLU, NESLİHAN; 104563; 110251
Embargo
1981-2003 Betonarme Konut İnşaatlarında Maliyet Artışını Gösteren Bir İndeks Çalışması
(İstanbul Kültür Üniversitesi Yayınları, 2004-01) BOSTANCIOĞLU, ESRA
Bu çalışmanın amacı bina yapım projelerinde maliyet tahmini ve araştırma elemanı olan indeksleri tanıtmak kullanımlarını allamak, Ülkemizdeki farklı indeks çeşitlerini ve metotlarını değerlendirmek ve sonuç olarak, ülkemiz için betonarme karkas konut binaları maliyet indeksi oluşturmaktır. Ülkemizde bina maliyet indeksi üzerine çalışmalar; İstanbul Ticaret Odası, Türkiye Bilimsel ve Teknik Araştırma Kurumu (Tübitak) ve T.C. Başbakanlık Devlet istatistik Enstitüsü tarafından yapılmaktadır. Binaları ile betonları ile karkas konulu binaları maliyet artışları belirlenmektedir.
Open Access
20. Yüzyıl Konutlarında İç - Dış Kavramının Görsel Temsilleri Üzerinden İncelenmesi
(Süleyman Demirel Üniversitesi Güzel Sanatlar Fakültesi, 2021) KARAARSLAN, SETENAY; YAZICI, YASEMİN ERKAN
Mimaride iç ve dış diyalektiği yaşam alanlarının tanımlanması ve sınırlandırılması için bir gereklilik olmuş olup 20.yüzyıl konutlarında iç-dış ilişkisinde farklı düşünceler ortaya konmuştur. Bu ilişki mimarların görsel temsillerine de yansımıştır. Görsel temsiller, modernizmin ve postmodernizmin dönemsel farklılıklarını yorumlamak için önemli veriler sunmaktadır. Bu bağlamda çalışmanın amacı, mimarların iç-dış kavramı üzerine görsel temsillerini irdelemek ve mekân-temsil ilişkisini ortaya koymaktır. Çalışma yöntemi olarak, temsilin kırılma noktaları dikkate alınarak belirlenen üç dönem aralığından seçilen 6 konut örneği ve mimarların bu konutların tasarım süreçlerinde kullandığı görsel temsil araçları arasında niteliksel karşılaştırmalı bir analiz yapılmıştır. Ayrıca, dönemsel incelemeler yapılırken, mimari söylemler, söylem ve pratik ilişkisi ile yapıya ilişkin metinsel ve görsel anlatının mekânsal karşılıkları incelenmiştir. Çalışma sonucunda, mimarların görsel temsil biçimleriyle iletmek istedikleri anlamlar, bu temsillerle iç-dış ilişkisinin farklı dönemlerde nasıl vurgulandığı ortaya koyulmuş ve iç-dış ilişkisine ait yaklaşımlarının altında çeşitli alt düşüncelerin olduğu görülmüştür.
Metadata only
Afetler Karşısında Kentlerimizin Erişilebilirliğinin Sağlanması İçin Öneriler
(2019-02) Enginöz, Evren Burak; 121923
Aşırı stresli olayların yaşanması, hem kısa hem de uzun vadede sağlığımızı etkileyecek psikolojik ve fiziksel risklere yol açabileceği görülmektedir. Bu risk, doğal afetler gibi dış etkenlere bağlı ve kontrol edilemez olduğunda stresin etkisi daha fazla olmaktadır. Türkiye, giderek artan afet sonrası sorunlarla ilgilenmesi gereken ülkelerin başında gelmektedir. Evlerimizin, kentlerimizin ve ulaşım ağlarımızın olası afetlere karşı dayanıklı olması için yeniden inşa edilmesinin yanında afet sonrası tüm kentlilerin en kısa zaman içinde güvenli alanlara veya toplanma noktalarına hızlı bir şekilde erişilebilmesi gerekmektedir. Afetzedelerin afet anında bulunduğu binalardan tahliyesi ve yardıma erişimleri organize edilirken, toplumu oluşturan tüm bireylerin, özellikler sağlıklı bireylere göre kent içi erişimde birçok engellerle karşılaşan engellilerin de düş düşünülmesi gerekmektedir. Ülkemiz nüfusunun %12'si engellilerden oluşturmaktadır. Günlük hayatta ya da ola~ anüstü durumlarda karşılaşılan erişilebilirlik sorunları sadece engelli insanları değil aynı zamanda ailelerini de etkilemektedir. Bu, nüfusumuzun yarısının afetler sırasında risk altında olduğu anlamına gelmektedir. Bu nedenle, afet yönetimi ve yasal düzenlemelerimizi yeniden ele almak, şehirlerimizdeki kentsel erişebilirliği engelli insanlara göre yeniden tasarlamak zorundayız. Bu çalışma kapsamında, yaşanılan afet süresince engellilerin de erişilebilirliğinin sağlanması düş ünülerek; mimari ve yasal uygulamalar, kent içi yaya ve toplu ulaşım ve afet sonrası toplanma ve güvenli alan noktalarının engelliler içinde erişilebilirliği ile ilgili düzenleme önerileri tartışılmaya çalışılacaktır.
Metadata only
Ahşap Karkas İskelet Sistemler ve Örnekleri
(2005) BOSTANCIOĞLU, ESRA; 108365
Metadata only
Akçaabat Konut Yapılarındaki Cephelerin Mimari Kimlik Boyutunda Değerlendirilmesi
(2018-10-12)
Metadata only
Akdeniz Kültürünün Akdeniz Kentine Yansımaları
(2004) Kasapoğlu, Esin; 112138
Metadata only
Algoritmik Tektonikleri Öğrenmeyi Öğrenmek
(2019-06-17) GÜZELCİ, ORKAN ZEYNEL; 187152
Günümüzde, bir mimarlık öğrencisi lisans öğrenimi boyunca pek çok dijital temsil, modelleme ve üretim arayüzleri ile karşılaşmaktadır.Bu dijital arayüzlerin büyük bir bölümü, öğrencilerin mezuniyetine kadar değişmekte, dönüşmektedir. Kimi arayüzler ise kullanım ömürlerini tamamlamakta, kısa süre içerisinde yerini yeni araç ve arayüzlere bırakmaktadır. Diğer yandan mimari biçimin dijital ortamda temsili, dönüştürülmesi ve üretimine ilişkin süreçler ve bunların kuramsal temelleri, dijital araçlara kıyasla daha yavaş değişmektedir. Araçların, arayüzlerin ve temsilin sürekli çeşitlenmekte olduğu bir ortamda, mimarlık öğrencilerine dijital modelleme becerilerinin hangi pedagojik yöntem ve yaklaşımlarla kazandırabileceği ise tartışmalı bir konudur. Bilgisayar destekli tasarım ve üretim araçlarının (BDT/BDÜ) yaygınlaşması, mimari biçimin temsilinden üretimine kadar geçen süreçleri dönüştürmektedir. Biçimin temsilindeki bu dönüşüm, aynı zamanda enformasyon ve bilginin temsili, işlenmesi ve yeniden kullanımı ile ilişkilidir. Bu anlamda Oxman’m (2006) da altını çizdiği gibi, son ürün olarak “biçim” yerine, süreç olarak “biçimlenme” ön plana çıkmaktadır. Dijital tasarım ise “hesaplamalı çevrelerdeki tasarımı destekleyen, enformasyon ile biçimin temsilleri arasında oluşan ilişkiler” olarak tariflenmektedir (Sass ve Oxman, 2006). Ahrens (2013) ise bu durumu, biçimin tasarımı yerine performansa dayalı dinamik ilişkileri ve etkileşimi tasarlamak olarak açıklamaktadır. Oxman (2006) dijital modelleri: bilgisayar destekli tasarım modelleri (Computer-Aided Design, CAD), biçimlenme modelleri, üretken modeller ve performans modelleri olarak ele almaktayken bu çalışma kapsamında BDT/BDÜ kavramları dijital modellerin tamamı için kullanılacaktır. Picon (2010) BDT’ın yeni krizi olarak ölçek ve tektonik konularına ilaveten malzemenin mimarlıktaki varlığının yeniden ele alınmasının ihtiyacını ortaya koymaktadır. Oxman (2006) ise enformasyonun, tasarımcıların yeni “malzemesi” olduğuna işaret etmektedir. BDT’da “ölçek” geleneksel anlamını kaybederken, mikroskobik ölçekten makroskopik ölçek daha önce olmadığı kadar iç içe geçebilmektedir. Örneğin bir maddenin bünyesinde bulunan ve çıplak gözle görünmeyen içsel ilişkilerdeki bir müdahale, madde işlenip malzemeye dönüştüğünde davranışında yapısal değişikliklere yol açabilmektedir. Picon’un (2010) da altını çizdiği gibi, madde, malzeme ve biçim araştırmalarında keşifsel yaklaşımlara, deneysel pratiği ve yeni bakış açılarına ihtiyaç bulunmaktadır. Bu ihtiyaç mimarlık öğreniminde biçimlenme, ölçek, tektonik ilişkiler ve malzeme konularının ele alınışına yansımaktadır. Mimarlık öğreniminde BDT/BDÜ araçlarının öğrencilere sunumu konusunda aşağıda sıralanan problemlerle sıklıkla karşılaşılmaktadır: Bir beceriyi başka bir deneyime/bağlama yansıtma konusunda karşılaşılan problemler; - Yeni bir beceri kazanma sürecinde bilişsel yükün çok olmasından kaynaklanan erken vazgeçme eğilimi; - BDT/BDÜ araçlarının potansiyellerinden tasarım süreçlerinde yararlanmada yalnızca temsil amaçlı kullanılması; - Dijital model üzerindeki kontrolün kaybedilmesi; Dijital modeldeki parça-bütün ilişkisinin takip edilmemesi. Mimarlık öğreniminde bilgisayarın kullanımı konusunda kuramsal çalışmaların temelleri çok daha önceki dönemlere dayansa da, yaygın olarak kullanımı yaklaşık yirmi yıl geriye tarihlendirilebilir. Bu süreçte, BDT proje stüdyolarından ayrı dersler olarak mı ele alınacak, geleneksel proje stüdyoları ile bütünleşme arayışı güdülecek mi (Duarte ve diğ, 2012), kağıtsız-dijital stüdyo geleneksel stüdyonun yerini mi alacak (Norman, 2001), problem tabanlı öğrenme (Eilouti, 2007) yaklaşımlarıyla ele alınabilir mi ya da bilgisayar destekli üretim süreçleriyle ilişkilendirilebilir mi (Zarzycki, 2013) gibi çeşitli denemeler ve tartışmalar bulunmaktadır. BDT/BDÜ derslerinin tasarım edimi ile ilişkilenmeden ayrık olarak aktarıldığı süreçlerde, öğrenciler tasarım deneyimi ile dijital modelleme becerisini bütünleştirmekte güçlük yaşamaya devam etmeleri ve BDT/BDÜ derslerinde öğrendiklerini proje stüdyosuna yansıtmalarının uzun zaman aldığı gözlemlenmektedir. BDT/BDÜ becerisinin proje stüdyolarının içinde ve geleneksel tasarım stüdyolarının bir uzantısı olarak ele alındığı durumlarda ise, (a)hem yeni arayüzlerin becerisini edinme, (b)hem de bir tasarım problemini bağlamsal ilişkileri ile bütünlüklü olarak ele almak beklentisi öğrencilerde bilişsel yük yaratabilmektedir.Bu durum, tasarım ürünlerinin çeşitliliği ve bir tasarımın iteratif olarak geliştirmesi açısından mimari tasarım stüdyosu performansını olumsuz etkileyebilmektedir. Bunun sonucu olarak, biçimsel olarak karmaşık ancak yeterince olgunlaşmamış tasarım çözümleri sıklıkla karşılaşılmaktadır. Ya da BDT/BTÜ arayüzlerinin kullanımı, geleneksel tasarım sürecinde ortaya çıkan temsillerinin dijital karşılıklarının üretildiği araçlar olarak, temsil boyutuyla kısıtlı kalabilmektedir. Bilişsel yükün yoğun olduğu durumlarda, öğrencilerin BDT/BDÜ arayüzlerinin sunduğu olanakların potansiyellerini araştırmadan, yüzeysel bir beceri noktasında bunları öğrenmekten vazgeçmesi de sıklıkla karşılaşılan başka bir tutumdur. Matematiksel ve mantıksal modeller ve algoritmik/parametrik modelleme yaklaşımlarının kullanılması; tasarımcıların analog yöntemlerle kısıtlı zaman içerisinde hesaplamalarının olanaklı olmadığı alternatifleri de sunmakta ve tasarım sürecini zenginleştirebilmektedir. Ancak hangi işlemin geometriyi/biçimi nasıl dönüştürdüğü ve hangi ara sonuçları ortaya çıkarabileceği gibi işlem adımlarının şeffalığı ve parça-bütün ilişkisi üzerindeki farkındalık kolaylıkla kaybedilebilmektedir. Yukarıda sıralanan tespitlerden hareketle, yüksek lisans düzeyinde bir ders olan Dijital Mimari Tasarım ve Modelleme dersi, öğrencilerin dijital araçları yaratıcı kullanma becerilerini desteklemek amacıyla bir deney alanı olarak seçilmiştir. Dijital modellemenin mimarlığın bütün karmaşık ilişkilerini birlikte değil bunun yerine kendi içinde kısıtları bulunan parçalar halinde, “algoritmaları öğrenmek” hedefiyle öğretildiği “sindirilebilir küçüklükte bağlam” pedagojik modelinin 5 yarıyıl süresince uygulaması bu araştırmanın temel veri kaynağını oluşturmaktadır. Sunulan pedagojiik yöntemde, bire-çok ve çoka-çok olmak üzere iki temel model kullanılmış, modelin kısıtlamaları ve potansiyelleri tartışılmıştır.
Embargo
Anamorfik İllüzyonun Mekan Algısına Etkilerinin Farklı Sanatçı Yaklaşımlarına Göre İrdelenmesi
(2015-06) Erkan Yazıcı, Yasemin; 112309
Mekân sadece bir hacim değil, aynı zamanda tüm duyu organları ile birlikte algılanan, sınırları kullanıcı tarafından oluşturulabilen bir boşluktur. Bazen tasarımcılar üç boyutlu elemanlarla mekânda istedikleri etkileri yaratamamaktadırlar. Bu gibi durumlarda anamorfik illüzyon olarak adlandırılan, iç ya da dış mekanlarda uygulanabilen yöntemden yararlanılabilir. Bu yöntem derinlik, süreklilik, yönlendirme, odaklanma ve merak gibi mekânda istenilen algıyı yaratmak için kullanılabilir. Bu makalede anamorfik çalışmalar yapan sanatçıların yaptıkları çalışmalar incelenmiş ve bu çalışmaların mekânda oluşturduğu algı değişiklikleri olumlu ve olumsuz yanları ile birlikte değerlendirilmiştir.
Metadata only
Anatolian Colors as Concept Generator
(2016-03) Ertürk, Sevinç; Aslan, Emrah; Ertürk, Zafer; 9446; 7534
Open Access
Avrupa Birliği’ne Uyum Sürecinde Ülkemizde İç Aydınlatma Konusu İle İlgili Yasal Mevzuatın Değerlendirilmesi
(2009) Erkin, Emre; Manav, Banu; Kutlu, Rana; Küçükdoğu, Mehmet Şener; 149217; 44251; 59581; 5839
Bu çalışmada, Avrupa Birliği uyum sürecinde iç aydınlatma konusunda yürürlüğe giren TSE Standartları, yine AB uyum süreci ve Enerji Verimliliği Kanunu kapsamında “aydınlatma konusu” ile ilgili mevcut yasal yapı ve düzenlemeler ele alınarak incelenmiştir. Đç aydınlatma konusundaki TSE Standartları biçim ve içerik açısından incelenmiş, konu başlıkları, yazım dili, terminoloji ve benzeri konularla ilgili mevcut duruma ilişkin saptamalar verilmiş ve konu ile ilgili öneriler getirilmiştir. Yönetmeliklerin hayata geçirilmesinde, uygulama-kullanım kılavuzları ile desteklenmelerinin gereği belirtilmiş, bu nedenle, ülkemiz koşulları esas alınarak güncellenmiş TSE Standartları’na ihtiyaç olduğu ve standartların, bina türlerine, fonksiyon-eylem tür ve alanlarına göre çeşitlendirilerek bir kullanım kılavuzu niteliğinde yayımlanmasının gerekliliği bu çalışma kapsamında tartışılmaktadır.
Metadata only
Avrupa’da Mimarlık Örgütleri ve Türkiye İlişkileri
(2003) Düzgün Birer, Emel; 118846
Metadata only
Aydınlatma Eğitim Metodolojisine İlişkin Bir Değerlendirme
(2013) Kutlu, Rana; Manav, Banu; 59581; 44251
Metadata only
Aydınlatma Tasarımının Mağaza İmajı Üzerine Etkileri
(2014) Kutlu, Rana; Manav, Banu; 59581; 44251
Metadata only
Aydınlatmada Etkin Enerji Kullanımı
(2013) Küçükdoğu, Mehmet Şener; 5839
Metadata only
Aydınlatmada Nanoteknolojik Gelişmeler ve Enerji Etkin Kabuk Tasarımı
(2010) Kutlu, Rana; Manav, Banu; 59581; 44251
Embargo
Aydınlık düzeyi ve renk sıcaklığının performansa etkisi
(2006-09) Küçükdoğu, Mehmet Şener; Manav, Banu; 5839; 44251
Ofislerde konfor koşulları sağlandığında üretim ve performansın arttığı bilinmektedir. Bu çalışmada aydınlık düzeyi ve renk sıcaklığının performansa olan etkisi araştırılmıştır. Fiziksel konfor koşullarının sağlandığı bir deney düzeneğinde, psikolojik konfor koşullarını araştırmak için dört farklı aydınlık düzeyi (500-750-1000- 2000 lx) ve üç farklı renk sıcaklığı (4000ºK-2700ºK- Karma Renk Sıcaklığı) ile sekiz farklı aydınlatma senaryosu oluşturulmuştur. Her bir aydınlatma senaryosunda, aydınlık düzeyinin ve renk sıcaklığının ölçülen tek parametre olduğu koşulda performans ölçümleri ve mekân algılama değerlendirilmiştir. Anket çalışması yapılmış, sonuçlar Mann Whitney İşaret Testi ve χ 2 Testi ile değerlendirilmiştir. Araştırma sonuçları aydınlık düzeyinin tek değişken olduğu koşulun performansa etkisinin olmadığını, ancak mekân algılamayı etkilediğini göstermektedir. Renk sıcaklıklarındaki değişim mekân algılamada ve performans ölçümlerinde fark yaratmıştır.
Embargo
Ayrışma-Ayrıştırma Temelli Mekansal Pratiklerinin Toplumsal Pratiklerle İlişkisi Üzerine Bir Çalışma
(2014) Akgün [Gültekin], Asiye; 18850
Mekanın örgütlenmesi, mimarlık mesleği edimi içinde var olan sosyolojik, ekonomik ve politik boyutları ile anlam kazanan bir eylem alanı olması ile disiplinler arası bir okuma ile anlaşılabilecek bir olgudur. Dünyada ve Türkiye’de bahsedilen boyutları şekillenmekte olan kentsel mekanın farklı literatürlerden okuması ve pratikteki durumla ilişkilendirilmesi ayrışma problemini anlamada ve yorumlamada yardımcı olmaktadır. Mekan örgütlenmesinin Küreselleşme ile birlikte, mekan ayrışması üzerinden şekillendiği görülmektedir. Bu çalışmada, ayrışma mekanların temelindeki “ontoloji” ortaya konulmaya çalışılmıştır. Bu çalışmada, farklı disiplinlerde ortaya çıkan söylemlerle mekânsal ayrışma ilişkisini kurgulayabilmek için küresel tüketim ile değişen kent ve değerleri üzerinden, ekonomik, politik ve sosyal yaklaşımları içeren söylemler ve coğrafi, çevresel davranış ve ekonomik alanlarda ön plana çıkan bazı temel teoriler; Lefebvre’in mekânsal pratiği tanımlaması içinde irdelenmiştir. Mekânsal ve toplumsal pratiklerin ayrışma kavramı bağlamında kurduğu ilişkinin alt okumalar ile geliştirilebileceği iddia edilmektedir.
Restricted
Bahçelievler Millet Bahçesi Katılımcı Tasarım Uygulamasında Bir Aktör Olarak Üniversite: Katılım Merdiveni Üzerinden Bir Değerlendirme
(Kare Publ., 2022) KÜÇÜKYAZICI, UFUK; OSKAY, BERKAY; TÖRE, EVRİM ÖZKAN; GÖKŞİN, ZEYNEP AYŞE; YAZICI, YASEMİN ERKAN; IAVARONE, AYŞENUR HİLAL; ŞEN, ŞEYDA
Katılımcı tasarım süreçleri, toplumun her kesimi için yaşadıkları çevrenin tasarımı, geliştirilmesi ve dönüşümü üzerine karar alma sürecine dâhil olmalarına olanak tanıyan uygulamaları içermektedir. Yaratılan demokratik ortam içinde planlama ve tasarım aşamaları, profesyonel mimar, plancı ve tasarımcıların bilgi, beceri ve kaynaklarıyla yerel toplulukların bilgi, beceri ve kaynaklarının birleştirilmesi yoluyla gerçekleştirilmektedir. Katılımcı süreçlerde farklı aktörlerin etkileşimi açısından çok boyutlu bir yapılanma oluşmakta, gerçek katılımın sağlanabilmesi için üniversitelerin tarafsız aktörler olarak önemli bir rolü bulunmaktadır. Katılımcı tasarım süreçlerini açıklayan merdiven metaforları bu süreçte yer alan paydaşların rollerini ve katılımın hangi durumlarda ortaya çıktığını aşamalarıyla tanımlamaktadır. Söz konusu katılım merdivenleri hem farklı coğrafyalarda, farklı ölçek ve kapsamdaki pratikleri içermekte hem de toplulukların sözde katılım ile gerçek katılım arasında geniş bir yelpazedeki deneyimlerini basamak basamak sunarak tartışmaya ve değerlendirmeye açmaktadır. Türkiye’nin özgün koşulları tasarım ve planlamada katılımcı süreçlere de kuşkusuz yansımakta, yerel koşullar bazında katılımcı tasarım açısından da farklı yaklaşımlar ortaya çıkmaktadır. Son yıllarda Türkiye’de üniversitelerin tarafsız aktörler olarak yer aldıkları katılımcı tasarım uygulamaları görülmektedir. Ancak, formel eğitim kapsamında yürütülen katılımcı uygulamalar açısından deneyim zemininin yeterince güçlü olmadığı gözlenmektedir. Bu bağlamda, İstanbul Kültür Üniversitesi Mimarlık Bölümü ve Bahçelievler Belediyesi iş birliğinde Bahçelievler Millet Bahçesi’nin katılımcı bir süreç ile yeniden tasarlanmasına yönelik bir uygulama gerçekleştirilmiş ve bulgular, katılım merdiveni yardımıyla değerlendirilmiştir. Üç dönemde tamamlanan bu çalışmada belediyenin çekinceleri ve pandemi sebebiyle katılım basamakları açısından katılımsızlık ve sözde katılım arasında kalan bir uygulama ortaya çıkmıştır.
Metadata only
Bakırın Patinası: Örneklerle Tarihsel Bir Okuma
(2018-11) Evliyaoğlu, Furkan; 285374
Maddesellik ve zaman ilişkisinde malzemenin yaşlanması, yani patina süreci, her malzemenin geçirdiği doğal bir süreç olarak kabul edilir. Ancak bakır, bu patina süreciyle diğer malzemelere göre hem kimyasal hem de fiziksel olarak daha farklı bir dönüşüm yaşamaktadır. Bakır geçirdiği korozyonlaşmayla birlikte yeni bir renk ve görünüme bürünmektedir. Bu dönüşüm ise bizlere, diğer malzemelerde olduğu gibi, bakırın, dolayısıyla da bakırın kullanıldığı yapının yaşı hakkında fikir vermektedir. Ancak patina sürecine yapılan müdahaleler ile yapının yaşı hakkında muğlaklıklar olabilmektedir. Bu çalışma kapsamında da bakır malzemesi özelinde patina sürecine yapılan müdahaleler ile oluşan "yenilikçi" ürünlerin yarattığı muğlaklıklar örnekler üzerinden incelenmiştir.

Browse

Browsing Mimarlık Fakültesi / Faculty of Architecture by Language "tr"