Ayrışma-Ayrıştırma Temelli Mekansal Pratiklerinin Toplumsal Pratiklerle İlişkisi Üzerine Bir Çalışma

Abstract

Mekanın örgütlenmesi, mimarlık mesleği edimi içinde var olan sosyolojik, ekonomik ve politik boyutları ile anlam kazanan bir eylem alanı olması ile disiplinler arası bir okuma ile anlaşılabilecek bir olgudur. Dünyada ve Türkiye’de bahsedilen boyutları şekillenmekte olan kentsel mekanın farklı literatürlerden okuması ve pratikteki durumla ilişkilendirilmesi ayrışma problemini anlamada ve yorumlamada yardımcı olmaktadır. Mekan örgütlenmesinin Küreselleşme ile birlikte, mekan ayrışması üzerinden şekillendiği görülmektedir. Bu çalışmada, ayrışma mekanların temelindeki “ontoloji” ortaya konulmaya çalışılmıştır. Bu çalışmada, farklı disiplinlerde ortaya çıkan söylemlerle mekânsal ayrışma ilişkisini kurgulayabilmek için küresel tüketim ile değişen kent ve değerleri üzerinden, ekonomik, politik ve sosyal yaklaşımları içeren söylemler ve coğrafi, çevresel davranış ve ekonomik alanlarda ön plana çıkan bazı temel teoriler; Lefebvre’in mekânsal pratiği tanımlaması içinde irdelenmiştir. Mekânsal ve toplumsal pratiklerin ayrışma kavramı bağlamında kurduğu ilişkinin alt okumalar ile geliştirilebileceği iddia edilmektedir.The spatial organization is a phenomenon that can be understood by an interdisciplinary reading, because of as being an acting area the spatial organization gets mean by the dimensions of sociological, economic and political which exist in the area of the profession of architecture. Reading from different literature and connecting with practice of urban space which is mentioned, dimensions are being shaped in the world and Turkey is helpful to understand and interpretation of the segregation problematic. It's seen that the spatial organization with the impact of globalization is shaped through spatial segregation. ın this paper, it's tried to make visible the ontology that is basis of segregated space. In this study, Some theories in the social, economic, politic areas for constructing the relationship with the spatial segregation and the discourses which emerged in different disciplines is examined in the context of the definition of Lefebvre's spatial practice. It's claimed that the relationship of social and spatial practices established in the context of segregation can be improved with sub-narratives.