Şantiye Mühendislerinin Karar Verme Durumları Üzerine Bir Araştırma

Abstract

Ülkemizde, inşaat sektörünün önemi gün geçtikçe artmakta ve bu artış neticesinde de sektörün problemleri daha da fazla gün yüzüne çıkmaktadır. Sektördeki projeler, her ne kadar zaman, maliyet ve kalite üçlüsü açısından en uygun kararlar verilerek hayata geçirilmek istense de genellikle, beklenen kalitenin altında, planlanan zaman ve hesaplanan ilk maliyetin üstünde hayata geçirilmektedir. Bu çalışmada, inşaat sektöründe karar verici pozisyonunda olan şantiye mühendislerinin karar verme davranışlarının araştırılması amaçlanmıştır. Şantiye mühendislerinin karar verme davranışlarını, Doğal Karar Verme (DKV) süreçleriyle anlamak ve doğal karar verme süreçlerinin Karar Verme Stilleri (KVS) ile ilişkisini açıklamak, karşılaşmış oldukları problemlere karşı karar verme davranışlarının iyileştirilmesine katkı sağlayacaktır. Bu çalışmanın örneklem grubunu, Türkiye'deki özel firmaların şantiyelerinde çalışan 150 şantiye mühendisi oluşturmaktadır. Veri toplama aracı olarak oluşturulan 34 maddelik anket formunda, demografik sorularla birlikte 6 maddelik Doğal Karar Verme (DKV) ölçeği ve 24 maddelik Karar Verme Stilleri (KVS) ölçeği kullanılmıştır. Katılımcılardan toplanan veriler, SPSS 26 ve AMOS 23 programları ile analiz edilmiştir. Bulgularda; Kaçıngan Karar Verme Stili (KÇKVS)'nin, Rasyonel Karar Verme Stili (RKVS) ile negatif, diğer KVS'leri ve DKV ile de pozitif anlamlı bir ilişkisi olduğu görülmüştür. Analiz sonuçlarına göre şantiye mühendislerinin, 3,57 puan ortalaması ile en çok Kaçıngan Karar Verme Stili (KÇKVS)'ni ve 3,21 puan ortalaması ile Kendiliğinden Karar Verme Stili (KNKVS)'ni benimsedikleri ortaya çıkmıştır. Bu durumda şantiye mühendislerinin rasyonel süreçler yerine, doğal karar verme davranışı ile pozitif anlamlı ilişkisi olan, sezgisel, kaçıngan ve kendiliğinden karar verme stilini benimsediği, ayrıca karar verme davranışlarının, demografik özelliklere göre anlamlı bir şekilde farklılaşmadığı sonucuna ulaşılmıştır.