Leading Financial Crises Indicators İn Turkey

Abstract

Finansal serbestleşme sonrası, finansal krizler, Kaminsky ve reinhart’ın (1998) ‘’İkiz krizler’’olarak adlandırdıkları eş zamanlı para ve bankacılık krizleri ile şekillenmektedir. Ulusal para birimi ile bankacılık sektöründeki problemlerin karşılıklı etkileşimi, finansal zayıflığı tetiklemekte ve banka bilançolarını bozmaktadır. Bankaların ödeme güçlüğü çekmesi, para birimi ve vade uyumsuzlukları ve geri dönmeyen krediler ise finansal krizlerin merkezi parçası olan bankacılık krizleri meydana gelmektedir. Bu çalışmanın amacı, 1989-2002 çeyrek dönemi için Türkiye’de öncü niteliğindeki makroekonomik ve finansal göstergeleri lojistik model kullanarak belirlemektir. Belirlenen sekiz spesifikasyon ve onbeş deyişken arasında, sadece ‘’Ticaret Bankaları Dış Yükümlülükler/GSYİH’’ oranında artış ile ‘’Uluslararası Rezervler’’ de düşüş, tam anlamıyla para ve bankacılık krizlerinin varlığına işaret etmektedir. Beklenenin aksine, Bankacılık sektörü Yurtiçi Kredi Hacmi Toplamı/GSYİH oranı finansal kriz olasılığını olumsuz etkilerken, reel döviz kuru pozitif etkide bulunmaktadır.After financial liberalization, financial crises have often been characterized by concurrent currency and banking crises which is called as ‘’twin crises’’ by Kaminsky and Reinhart (1998). The reciprocal interaction of problems of national currency and banking sector are the key triggers of exstreme vulnerability and deteriorete the bank balance sheets. Insolvency, currency and maturity mismatches and non-performing loans are the main couses of financial vulnerability. When these vulnerabilities meet with internal and/or external shocks, banking crises erupts that are the central component of financial crises. The objective of this study is to identify the leading macroeconomic and financial indicators in Turkey’s financial crises over the quarterly period of 1989-2002, using the logit model. Among eight specification and fifteen indicators, only an increase in ‘’Commercial Banks’ Foreing Liabilities/GDP’’ ratio and a decline in ‘’International Reserves’’ are shown to be more associated with full-blown currency and banking crises. Surprisingly, domestic credit to the private sector/GDP has a negative effect on the probability of financial crises while reel exchange rate has a positive.