Edip Cansever'in şiirinde anlatı öğeleri

Abstract

Türk Edebiyat Tarihinin önemli sairlerinden olan Edip Cansever, siir dünyasını aramak, sorgulamak ve yenilenmek üzerine kurmustur. Öyle ki bu yenilenme esnasında inkâr ettigi siirleri ya da aidiyetini kabul etmedigi döneminin siir hareketleri olmustur. Cansever aradıgı söyleyisi anlatı türlerinin imkânlarından faydalanarak yaratmıstır. Sekilsel ya da biçimsel bir faydalanımdan ziyade olusturdugu takip edilebilir izleklerle kendine has sesini ve üslubunu ortaya koyabilmistir. Düzyazı ile olan bu temasında dengeyi son derece hassas bir terazi ile kuran Cansever, siirden asla ödün vermemistir. Cansever'in siiri yitirip nesre dönüsme riskini barındıran bu siir kurgusunda onun bütün sairlik meziyetlerini görmek mümkün olmustur. O `dramatik siir' degil `siir' yazan bir sairdi. Biz de bu çalısmamızla onun `siirden vazgeçmeyen' tarzı ile dramatik siir arasındaki farkı göstermeye; anlatıdan yararlanımının yönlerini ve anlatı ögelerinin tespitine çalıstık.

Edip Cansever, one of the most important poets in the history of Turkish Literature, planned his poems within the framework of searching, asking and renewing. In fact, he denied some writings that he had written and he didn?t accept to be a part of a school of poem. Cansever created his own style by benefiting from the advantages of prose. He formed his unique style and voice by means of the elements that can be fallowed rather than form. Cansever, who balanced this with prose remarkably, did not deviate from poetry in any way. It is possible to see all of his capabilities in poetry that there was a risk of losing poetry and chancing it into prose. He didn?t write `dramatic poetry? but poetry. We have tried to show the difference between Cansever?s unique style and dramatic poetry, the aspects of his benefiting from narration and to find these aspects.