Işığın Retoriği; Metinde Kristal Kurgusu

Abstract

Italo Calvino’nun anlatı evreni hassas ve tatmin edicidir. Calvino’nun ,’’Görünmez Kentler’’(1972) adlı eseri, entrikalı hillebaz bir epistemolojik yap-boz oyunudur. Eserde hayali bir Marka Polo, hayali bir Kubilay Han ile konuşur . Polo, Kubilay Han’a imparatorluğunda bulunan, uzaklardaki ‘Görünmeyen Kentler’i Calvino’nun ‘eklemleme tür’ tekniği ile tasvir eder. Bu, eklemleme tekniği, Calvino’nun sayısız kısa öykülerinde macera hikâyelerinde, seyahat anlatılarında bütün okuyucuları için tanıdık bir türdür. İçerikle birlikte metnin kurgusunda okuyucusu için doğrudan direnme, başkaldırma olarak kitabın mimarisi içinde sunan Calvio’nun bu çalışması, gösterge bilimsel özelliğinin yansıra kurgusal oyunculuğu ile de okuyucusu, ya da kurgu sökümcüsü için zenginleştiricidir.

Calvinian unıverse of narration is very keen and satisfying . Calvino’s fictions , the in visible Cities (1972) is an intricate epistemologital puzzle. An imaginary Marco Polo converses with on imaginary Kublai Han, describing the distant, ‘invisible cities’ that make up his empire Calvino’s tecnique of genre pastiche is by now familiar to all his readers, and the overall framed structure of the tales recalls countless collections of fairy tales advanture stories and travel narratives. Architecture of the book that presents the most inmediate chalenge to the careful reader. This novel is wanderful semiotic novel and very playful exercise for reader.