Suç işleyen bireylerde çocukluk çağı travmaları ve dissosiyatif yaşantıların sıklığı

Abstract

Amaç: Suça karışan bireylerde, çocukluk çağı travmaları ve dissosiyatif yaşantıların sıklığını araştırmaktır. Gereç ve Yöntemler: Araştırma, T.C. Adalet Bakanlığı İstanbul Adli Tıp Kurumu 4. İhtisas Kuruluna gönderilen şüpheli ve tutuklular üzerinde yapılmıştır. Katılımcılara klinik ve sosyodemografik veri formu, Çocukluk Çağı Travmaları Ölçeği ve Dissosiyatif Yaşantılar Ölçeği verilmiştir. Yirmi beş kişi sadece klinik ve sosyodemografik veri formunu, 51 kişi ise tüm ölçek bataryasını doldurmuştur. Elde edilen bulgular ile frekans ve dağılım analizleri, deskriptif analizler, varyans ve korelasyon analizleri yapılmıştır. Bulgular: Yapılan araştırmada katılımcıların %30 (23 kişi)'unda dissosiyatif yaşantılar puanının anlamlı derecede yüksek olduğu saptanmıştır. Bu kişilerin dissosiyatif yaşantılar puanı ile duygusal ve cinsel istismar, çocukluk çağı travmaları toplam alt boyutu puanları arasında pozitif yönde anlamlı ilişki olduğu görülmüştür. Katılımcıların çocukluk çağı travma yaşantısının dissosiyatif yaşantılar üzerinde istatistiki olarak anlamlı bir etkisinin olduğu bulgulanmıştır. Yapılan analize göre, çocukluk çağı travma toplam alt boyutu puanı ve duygusal istismar puanı arttıkça dissosiyatif yaşantılar toplam alt boyutu puanı da artmaktadır. Sonuç: Araştırma bulgularına göre, suç işleyenlerde toplum geneli ve klinik örnekleme göre dissosiyatif yaşantılara sahip olma sıklığı daha yüksektir. Katılımcıların duygusal istismar ve çocukluk çağı travmaları toplam alt boyut yaşantılarının artması dissosiyatif yaşantılarını da artırmaktadır. Katılımcıların hiçbirinin dissosiyatif bozukluk tanısı almadığı, farklı psikiyatrik tanılara sahip oldukları araştırmanın diğer bir bulgusudur. Bu nedenle, adli sistemin dissosiyatif süreçlerinin değerlendirilmesi için yapılandırılmış ve değişmeyen bir yaklaşıma ihtiyaç olduğu söylenebilmektedir.Objective: The aim of this study to observe the prevalence of childhood trauma and dissociative experiences among adult offenders. Material and Methods: The research were gone through with suspects and arresteds who are sent to assembly of the council of forensic medicine 4th special board (forensic psychiatry) and the department of psychiatric observation, by court order. clinical and sociodemographic data form, Childhood Trauma Questionnaire and Dissociative Experiences Scale were extended to the participants. 25 participants answered only clinical and sociodemographic data form. 51 participants answered all scales. A statistical evaulation were made on the research findings. Results: According to the results of the research, 30% (23 person) of the participants had a significantly high dissociative experiences scale score. The results show that, there is a positive and statistically significant relationship among emotional abuse, sexual abuse, childhood traumas total sub-dimension score and their dissociative experiences. It was obtained that childhood traumas experiences of the participants had a statistically significant effect on their dissociative experiences. According to the analysis as the scores of childhood trauma total subdimension and emotional abuse increases, the score of dissociative experiences also increases. Conclusion: According to the results of the research, the prevalance of criminals having dissociative experiences is higher than the general population and clinical sample. as the experiences of participants' emotional abuse and childhood traumas' sub-dimensions increases, their dissociative experiences are also increasing. None of the participants have had a diagnosis of dissociative disorder but had different psychiatric diagnosis is another finding of the research. From this perspective, it might be asserted that forensic occasions need a structured and unchanging approach that consider dissociative experiences inevitably.