The Creation of Space Through Architectural Representations in Architectural Design: Architectural Thinking

Abstract

Architectural representations have different meaning such as informative, creative, transformative, and reproductive according to the context, the use and the form of the representations. The architectural environment provides the medium for daily life activities in the built environment in real life; additionally, there are reciprocal relations between the architecture and the user experiences as people dwell in the world through their spatial traces, define their own environment and interact with space (Pallasmaa, 2011, s. 122-123). Architectural design process contains different types of information for diverse variables such as functions of design - architectural use, the requirements of users, current economic situation, daily life habits, the topography of place, the ideological background of the designer and so on. The elements of architectural design process contain not only physical characteristics but also social characteristics, which means during the design phase, spatial, visual and verbal types of information would be evaluated for creation of space. These variables have effects on architectural design process through the visual-spatial representations of them. However, these variables are not constant elements they might change during the design phase. On the other hand, they have effects on architectural design process at different levels. Consequently, it is necessary to update the visual-spatial representations of the variables during the architectural design process regularly. The use of digital design methods in architectural design process provides the medium for creating architectural representations of different design elements, controlling the elements according to the changes during the design phases and updating those architectural representations constantly through design process; therefore, the digital architectural representations have the potentials for developing multiple design solution in a more rapid and efficient way. In order to explain the digital architectural design methods; first, the nature of architectural design problem would be defined with the characteristics of architectural representations and the reason for the use of the architectural representation. Architectural design problem has vague characteristic with open-ended results and there would be multiple solutions for single problems. However, the vague characteristics and changing design elements would create an operational challenge for the designers while solving the architectural design problems. They would need to externalize the architectural information in order to control the different elements. The architectural representations would help the designers to document the different characteristics of the design elements (Tversky & Suwa, 2009). Mostly, architects prefer to draw sketches the traditional architectural representation during the early design phases due to the vague characteristics and opportunities for interpretations. The architectural sketches provide the medium for developing design ideas, reinterpreting the drawings. Gabriela Goldschmidt, explain the use of sketches in the design phase by investigating the design behaviors of novices and professionals. She defines two ways of seeing in de the architectural design phases according to the uses of sketches; the first one is the externalization of architectural thoughts and the second one is the productive use for architectural representations (Goldschmidt, 1991).Glanville investigates the problem-solving process of architectural design and defines the two modeling typologies in the architectural design process according to the use of architectural representation. In this study, the term modeling refers to visual-spatial representations of architectural design elements. The first type of modeling identified as model of which directly express the architectural information. Model for is the name for second type of modeling which regenerates and recreates the architectural information. These two modeling types are modeling explain the reciprocal relations between the concretization of architectural information generated in the designers' mind and the impact of changing elements of the architectural design problems to the designers' thoughts. Because the two modeling types follow each other in a continuous loop during the design process (Glanville, 2012). The digital architectural design methods provide the medium in order to deal with the changing characteristics of architectural design problem due to the potentials for updating the parameters regardless of spatial restrictions. According to these studies, the context of this report contains the discussion about the use of architectural representations during the early stages of architectural design process and the potentials of using digital architectural design methods instead of drawing sketches in the design process. In this report, the use of the architectural representations for the creation of space in architectural design would be evaluated in two parts. The first part explains the nature of architectural design process through evaluating the context, the form and the use of architectural representations. The second part contains the discussion about the potentials of digital design methods for creating architectural representations which would be directly included in the architectural design process. Michael Hansmeyer developed an architectural design method based on using natural systems in digital media for solving architectural problems. Similarly, Evan Douglis developed an architectural design education method based on using specific digital representation software in order to teach the novices how to deal with the architectural design process. The studies of Michael Hansmeyer and Evan Douglis is explained in order to exemplify the potentials of digital architectural design methods in order to create spatial configurations through architectural representations. As a result, the goal is developing a discussion about the process for creation of space during the architectural design in the context of architectural design education.Mimari temsillerin, temsil edilen özellikler ve temsilin tasarım sürecindeki zamanı, temsil edilme biçimine göre farklı anlamları oluşmaktadır; bu anlamlar, bilgi veren, kurgulayan - kurgulatan, dışarıda bırakan, dâhil eden, yeniden üreten gibi farklı özellikler göstermektedir. Mimarlık, günlük yaşam aktivitelerinin geçtiği gerçek yaşam dünyasında yer almaktadır; bu sebeple mimarlık ve deneyim arasında, insanın kendini dünya üzerinde konumlandırması, bulunduğu yeri tanımlaması, bedensel deneyimleri ile mekânla etkileşime girmesi arasında ilişki bulunmaktadır (Pallasmaa, 2011, s. 122-123). Bu durumda, mimari tasarım problemini etkileyen; mimari program, mevcut ekonomik durum, mimarın felsefi altyapısı, proje alanın topografyası, kullanıcıların özellikleri gibi farklı bilgi türlerinde katmanlar bulunmaktadır. Bu katmanlar, mimari tasarım problemine görsel-mekansal temsillerinin üretilmesi aracılığıyla dâhil edilmektedir ve bu katmanlar değişebilir özellikte olduğu için mimari temsillerin tasarım sürecinde güncel tutulmaları gerekmektedir. Mimari tasarım sürecinde dijital tasarım yöntemlerinin kullanılması, tasarıma dâhil olan farklı katmanların temsillerinin oluşturulmasına, bu temsillerin değişen parametrelere göre kontrol edilmesine ve tasarım sürecinde sürekli güncel tutulmalarına imkân sağlaması açısından tasarım sürecinde probleme yönelik farklı kurguların daha hızlı, çok sayıda ve uygun verimde kullanılacak şekilde oluşturulmasına ilişkin potansiyeller oluşturmaktadır. Dijital tasarım yöntemlerinin, mimari tasarımda kullanımını açıklamak için öncelikle, mimari tasarım probleminin doğası ve kullanılan temsil biçimlerinin özellikleri ile temsile duyulan ihtiyacın sebebi İncelenmektedir. Mimari tasarım problemi, sonucu kesin olmayan, çözüm yöntemi çeşitlilik gösteren muğlâk bir yapıdadır. Tasarım probleminde kullanılan bilgilerin zihinde tutulması, beyinde işlemsel bir yük oluşturur ve bu yükü hafifletmek için düşüncenin dışa aktarılmasına ihtiyacı duyulmaktadır. Mimari temsiller tasarımcının zihnindeki bilgilerin dışa aktarılmasına yardımcı olmaktadır (Tversky & Suwa, 2009). Genellikle mimarlar, bir geleneksel tasarım yöntemi olan eskiz çizerek çalışmayı tercih etmektedir (Goldschmidt, 1991). Eskizler aracılığıyla mekâna dair tasarım fikirlerinin temsil edildiği; yeniden yorumlanmaya açık, muğlak, tasarım sürecine dâhil olan-tasarım ın parçası olan, görsel bir ortam oluşturulmaktadır. Gabriela Goldschmit, mimari tasarım sürecinde eskiz aracılığıyla nasıl düşünüldüğünü açıklamak için öğrenciler ve profesyonel mimarların eskizleri üzerinden görme biçimleri tanımlamaktadır (Goldschmidt, 1991). Bu çalışma ile mimarların eskizi hem düşüncelerini aktardıkları hem de düşünce sistemine katkıda bulunan bir aracı olarak kullandıklarını göstermektedir. Ek olarak, Goldschimit'in eskizler üzerinden geliştirdiği görme biçimlerine benzer bir çalışma olarak, Glanville mimarların tasarım problemini nasıl ele aldığını incelemiş ve modelleme biçimleri tanımlamaktadır. Mimari tasarım henüz fiziksel ortamda üretilmemiş mekân üzerinden sürekli değişimler değerlendirerek ilerleyen bir mekanizma olarak düşünülmekte ve bu süreç model olarak ifade edilmektedir. Modelleme sadece üç boyutlu model oluşturulması anlamında kullanılmamaktadır, mimari düşünceyi ifade eden görsel-mekânsal oluşum anlamındadır. Gösteren model (model of), düşünceyi ifade eden ve sorgulayan model (model for), düşünceye dâhil olan model; olarak iki tanım aracılığıyla, mimari tasarım sürecindeki mekân kurma eyleminin düşünceyi maddesel dünyaya aktarmak ve maddesel dünyadan fikirler ile düşünmek arasında sürekli bir etkileşim halinde olduğu ifade edilmektedir. (Glanville, 2012). Dijital tasarım yöntemleri ile oluşturulan ortamlar, mevcut düzenin mekânsal sınırlandırmaların kaİdırılabildiği nitelikte olduğu için sürekli dönüşmekte olan mimari tasarım probleminde kullanım açısından potansiyeller bulundurmaktadır. Bu incelemeler doğrultusunda, mimari tasarım sürecinin erken aşamalarında eskiz kullanımı yaygın olmasına rağmen, tasarım ilk evrelerinde eskiz dışında farklı yöntemlerin kullanımına yönelik potansiyellerin tartışılması bu bildirinin kapsamını oluşturmaktadır. Bu bildiride, dijital tasarım yöntemleri ile mimari tasarımın farklı katmanlarının temsili ve mekân kurulumuna temsiller aracılığıyla dâhil olan sistemler iki kısımda açıklanmaktadır. İlk kısımda, mimari tasarım sürecinin özellikleri, kullanılan temsil biçimlerin özellikleri ve kullanım amaçları İncelenmektedir. İkinci kısımda mimari tasarım sürecinde kullanılan yöntemler, bu yöntemlerin dijital tasarım yöntemlerine etkisi ve kullanılan temsil biçimlerinin özellikleri açıklanmaktadır. Dijital tasarım yöntemlerinin, mekân kurulumuna dâhil olan temsil üretimine ilişkin sunduğu imkânlar, Michael Hansmeyer'ın doğadaki formların tasarıma aktarılması tekniğiyle geliştirdiği projeler ve Colombia Üniversitesi yüksek lisans öğrencililerinin Evan Douglis yürütücülüğünde geliştirdikleri çevresel veriyi tasarım sürecine dâhil eden kendiliğinden beliren sistemler- Autogenic Structure çalışmaları üzerinden açıklanmaktadır. Sonuç olarak, mimari tasarımda dijital temsil yöntemlerinin mekân kurgulayan rolü mimari tasarım eğitimi kapsamında tartışılmaktadır.