The Investigation of Relations Among Self-efficacy in Adolescents, Self Perception of Parental Role and Adolescents’ Subjective Well-being

Abstract

Self-efficacy refers to beliefs about one’s capabilities to learn or perform behaviors at different areas such as academic, social and emotional. Most of the studies showed that self-efficacy influences academic motivation, the ability to manage one’s self learning, and to deal with negative emotions. Thereby self-efficacy in adolescents can be related with their subjective well-being, defined as a person’s cognitive and affective evaluations of his life. And the other important factor that can be related with adolescents’ subjective well-being is their parents’ self perception of their parental roles on the level of competence, role satisfaction, investment and role balance. Parenting is a multidimensional challenging process that covers complex variables, not limited to caregiving activities. They are also effective on children’s self-efficacy and subjective well-being. On this basis the aim of this study is to investigate the relations among self-efficacy in adolescents, self perception of parental role and adolescent’s subjective well-being. The research group was conducted by 390 adolescents aged between 12 and 17. Data was collected with Demographical Information Form, Self-Efficacy Scale for Children, Self Perception of Parental Scale and Adolescent Subjective Well-Being Scale. Data will be analyzed by Pearson Correlation, Independent Samples t-Test and Hierarchical Regression analyses and the findings will be discussed in accordance with the literature.

Öz-yeterlik, kişinin akademik, sosyal ya da duygusal yaşamında karşılaşabileceği durumlarla başa çıkabilmek için gerekli olan öğrenme ya da kendi davranışlarını sergileyebilme becerisine yönelik yargıları olarak ifade edilmektedir. Bir çok çalışma öz-yeterlik olarak adlandırılan bu kişisel yargıların kişinin hem öğrenme becerilerini yönetebilmesi açısından hem de olumsuz durumlarda yaşayabileceği başarısızlık kaygısı gibi durumlarla baş edebilmesi açısından özellikle akademik motivasyon üzerinde çok etkili olduğunu göstermektedir. Özellikle ergenlik döneminde akademik başarının sağladığı öz güven, ergenlerin sosyal yaşantısına da getirdiği olumlu duygulanımlar ve yaşam doyumu olarak öznel iyi oluş düzeyleri ile de ilişkilendirilmektedir. Ergenlerin öznel iyi oluşları ile bağlantılı olarak ele alınabilecek bir diğer faktör de ebeveynleri olmaktadır. Burada özellikle ebeveynlerin yeterlilik, rol doyumu, yatırım ve rol dengelemelerini içeren kendi ebeveynlik rollerine yönelik kendilik algıları ön plana çıkmaktadır. Ebeveynlik, sadece çocuklara bakım sağlamakla sınırlı olmayıp aynı zamanda kendi içinde çok boyutlu birçok süreci içeren karmaşık bir yapıdır ve bu sebeple de çocukların hem öz yeterlik hem de öznel iyi oluş düzeyleri üzerinde etkilidir. Bu doğrultuda bu çalışmanın amacı da ergenlerde öz-yeterlik, ebeveyn rolüne ilişkin kendilik algısı ve ergenlerin öznel iyi oluşu arasındaki ilişkinin incelenmesi olarak belirlenmiştir. Araştırmanın örneklem grubu yaşları 12 ile 17 arasında değişen 390 ergenden oluşmaktadır. Araştırmanın verileri Demografik Bilgi Formu, Çocuklar için Öz-Yeterlik Ölçeği, Ebeveyn Rolüne İlişkin Kendilik Algısı Ölçeği ve Ergen Öznel İyi Oluş Ölçeği kullanılarak toplanmıştır. Toplanan veriler araştırmanın amacı doğrultusunda Pearson Korelasyon Analizi, Bağımsız Örneklem t-Testi ve Hiyerarşik Regresyon Analizi ile incelenecek ve ilgili literatürle bağlantılı olarak tartışılacaktır.