Resistance to sexist medical community with semiotic language in Augustine (Big Hysteria)

Abstract

Set in the late nineteenth- century, Anna Furse’s play, Augustine (Big Hysteria) rewrites the real life woman, Augustine’s story, who was accused of madness, to demonstrate how the phallocentric medical community promotes gender- based treatment. In the play, the cast included neurologist Professor and governor of the Salpêtrière hospital, Jean- Martin Charcot and psychologist aspiring student Sigmund Freud exhibits intriguing case of Augustine to the all-male audience under the disguise of medical wisdom and discovery. Through her hysteric performance to all- male spectators, who are intentionally put into the role of voyeur, Augustine not only succeeds in acting out her rape scene and makes a critique of male-dominated society. In Furse’s feminist revision, Furse also deals with how Augustine’s semiotic language creates an alternative to the male –oriented language. Augustine’s final critical response to the male- dominated society is achieved through her escape in male attire. This paper investigates how the mental hospital under the control of misogynist Charcot and male- oriented language system converts Augustine into a voiceless sexual object.

On-dokuzuncu yüzyılın sonlarında geçen, Anna Furse’in Augustine( Big Hysteria) adlı oyunu, delilikle suçlanmış Augustine’in hikayesini tekrar yazarak fallus merkezli tıp toplumunun cinsiyet ayrımı gözeten tedaviyi desteklediğini göstermektedir. Oyunda, nöroloji profösörü Charcot ve psikolog Sigmund Freud’ dan oluşan oyuncu kadrosu, tıbbi ilim ve keşif kisvesi altında Augustine’nin gizemli durumunu, tamamı erkeklerden oluşan seyirciye sergilemektedir. Kasıtlı bir şekilde rötgenci rolü verilen tamamı erkek seyircinin izlediği bu histeri performansı ile Augustine sadece tecavüz olayını canlandırmakla kalmayıp, aynı zamanda erkek egemen toplumu da eleştirmektedir. Feminist uyarlaması olan bu oyununda, Furse ayrıca Augustine’in göstergebilimsel dili ile erkek egemen dile karşı altenatif oluşturmasını konu almaktadır. Augustine’in erkek egemen topluma son eleştirisi ise hastaneden erkek kılığında kaçması ile verilmektedir. Bu makale, kadın düşmanı, Charcot’un yönettiği hastanenin ve erkek egemen dil sisteminin Augustine’i uydurma bir histeri hastalığı ile pasifleştirmesini ve sessiz bir cinsel obje haline dönüştürmesini incelemektedir.