İç Mimarlıkta Enformel Ortamların Tarihsel Arkaplanı

Abstract

İç mimarlık eğitiminin amacı, öğrencilere mevcut veya var olması planlanan bir yapının olanaklarını ve sınırlarını keşfederek bilgiyi, mekân tasarımına dönüştürebilecek yetkinliği kazandırmaktır. Mesleki yetkinlikle birlikte eğitimin diğer hedefi; entelektüel, sorumluluk duygusuna ve etik değerlere sahip iç mimarlar yetiştirmektir. Böylesi bir eğitim ortamı için öğreten ve öğrenenin karşılıklı iletişimi, çok yönlü gelişime açık olmaları ve kendilerini devamlı yenileyebilmeleri gerekmektedir. Bu gereklilikler düşünüldüğünde iç mimarlık disiplini için deneyime dayalı, esnek ve yaratıcı alanlar sunan enformel ortamlar önem kazanmaktadır. Enformel ortamlar, sundukları deneyim ortamı ile iç mimarlıktaki güncel konuları tartışmaya açmaktadır. Bu ortamlar, iç mimarlık alanındaki beklentiler, eğitimde öne çıkan olgular, o dönemin güncel konuları, mesleğe ilişkin yürütülen çalışmalar hakkında önemli bilgiler içerir. Kapsamları ile enformel ortamlar, iç mimarlık meslek paydaşlarını birleştiren bir alan yaratmakta, aynı zamanda da iç mimarlık tarihine ilişkin belge niteliği taşımaktadır. Çalışmada, doğrudan iç mimarlık ile ilişkili enformel ortamlarının tarihsel arka planı okunmaktadır. Etkinliklerin düzenlenme tarihi, mesleğin ve eğitimin yapılandırılmasına ilişkin neler söylediği, akademisyen ve öğrenci iletişimiyle ilgili neler içerdiği ve hangi kavramların öne çıktığı ortaya konmaktadır. Bu kapsamları ile çalışmanın çıktıları, hem iç mimarlığın tarih yazımına katkı sağlamakta, hem de gelecekte düzenlenecek etkinlikler için rehber niteliği taşımaktadır. Sonuçta, iç mimarlık eğitim ve meslek alanının, enformel ortamlar açısında tarihsel inşasının kaydı tutulmaktadır.

The purpose of interior architecture education is to equip students with the competency to explore facilities and limits of an existing or intended structure to transform knowledge into space design. Along with the professional competency, the education also aims to train interior architects who have the sense of responsibility and ethical values. Such an education environment requires mutual communication of teacher and learner, the fact that they are open to multi-dimensional development and refresh themselves constantly. Given these requirements, informal environments which offer flexible and creative areas based on experience are of importance to the discipline of internal architecture. Informal environments open current issues in interior architecture to discussion with the environment of experience they offer. These environments involve important information on expectations in interior architecture, prominent phenomena in education, current matters of a given period and studies regarding the profession. With their scopes, informal environments create an area which bring professional stakeholders of interior architecture and have the characteristics of documentation about the history of interior architecture. Historical background of informal environments directly related to interior architecture is read. Therefore, what date of these activities say about the structuring of the profession and education, what they involve about academic-student communication and what concepts come to the forefront in these activities are addressed. The outputs of the research contribute to the historiography of interior architecture and also provide a guidance forfuture activities. Consequently, a record of historical construction of educational and professional field of interior architecture is kept in terms of informal environments.