Toplumsal Davranış ve Vernaküler Mimari İlişkisinde Kurtboğaz Yapım Tekniği

Abstract

Bu çalışmada, Doğu Karadeniz Bölgesine özgü geleneksel malzeme ve Kurtboğaz Yapım Tekniği incelenerek; “somut olmayan kültürel miras” olarak ifade edilen sözlü, işitsel ve görsel uygulamalar çerçevesinde araştırılmıştır. Bu bağlamda Vernaküler mimarinin ilgi alanına giren bu durum, toplumun sahip olduğu kültürün belirli ihtiyaçlar çerçevesinde şekillenmesi olarak ele alınmaktadır. Çalışma kapsamında bölgede geleneksel malzeme kullanımı ve somut olmayan kültürel miras konuları literatürde taranmış ve ömeklem alan çalışması yapılarak yapı ustaları ile birebir görüşme gerçekleştirilmiştir. Kuşaktan kuşağa aktarılarak meydana getirilen Kurtboğaz Yapım Tekniği detaylı olarak İncelenmekte ve birlikte yaşamanın doğal sonucunda oluşan toplumsal davranışların, yerleşim dokusuna nasıl yansıdığının üzerinde durulmaktadır. Bu doğrultuda, Vernaküler mimari ve somut olmayan kültürel miras arasındaki ilişkiye dayandırılan çalışmada, geleneksel yapım tekniği toplumsal davranış üzerinden değerlendirilmektedir.

In this study, the traditional material indigenous to East Black Sea Region and Kurtboğaz Construction Technique has been examined, and research was made within the framework of oral, audial and visual practices set forth as “intangible cultural heritage”. Within this context, this subject, which is within the field of Vernacular architecture, was discussed as the embodiment of the culture of society within the frame of specific needs. Within the scope of the research, literature search was made on subjects, traditional material usage in the region and intangible cultural heritage, and one-on-one interviews were performed with master builders by sample field survey. Kurtboğaz Construction Technique, originated through being inherited from generation to generation, is examined in details and the fact that how social behaviors, a natural consequence of cohabiting, reflect on settlement texture, is discussed. Accordingly, the traditional construction technique is evaluated in terms of social behavior in the study, which is based the relationship between Vernacular architecture and intangible cultural heritage.