Kent Meydanlarının Mekansal Açıdan Ergonomik Yeterliliğinin İncelenmesi; Taksim Meydan Örneği

Abstract

Mekan kavramı insanlığın var olması ile birlikte varlığını ortaya koyan ve kullanıcısı ile bu varlığını sürdüren bir olgudur. Mekana anlam kazandıran her ne kadar kullanıcı profili olsa da, o mekanın yaşanılabilir ya da amaca yönelik kullanılabilir olması için olmaz unsurlardan en önemlisi donatı elemanlarıdır. Mekanın sınırlarının tanımlanması alan, algı, malzeme, doku, ışık ve ölçek gibi değerler bağlamında farklılık gösterse de alanın verimli değerlendirilebilmesi için ergonomik özelliklerinin doğru nitelendirilmiş olması yadsınamaz bir gerçektir. Bu gerçeklik özellikle toplumun ortak kullanım alanlarında farklı yaş ve fiziksel özelliklere sahip insan gruplarına hitap etme açısından önem kazanmaktadır. Bu çalışmanın amacı İstanbul’ un buluşma, nirengi noktası olarak tanımlanan Taksim Meydanı’ nın son 10 yıllık dilimde geçirdiği değişimi fotoğraflama tekniği kullanılarak kent donatıları ve kentsel mekan organizasyonu ölçeğinde ergonomik açıdan ele almaktır. Kent mekanları olarak değerlendirilen halka açık kamusal alanların en bilinen isimlerinden biri olan meydanın engelli kullanımında üç boyutlu çerçevesini de oran orantı gibi ölçek bağlamında fonksiyonellik açısından ortaya koymaktır.