Çalışanların Öz Yeterlilik Algılarının İç Girişimcilik Eğilimi Üzerindeki Etkisinde Başarı İhtiyacının Düzenleyici Rolü: X ve Y Kuşakları Arasındaki Karşılaştırma

Abstract

Günümüz küresel dünyasında sürekli değişen ve farklılaşan çevrese] koşullar ile birlikte, örgütlerin varlıklarını sürdürebilme ve rekabet avantajı elde etmesinde önem vermesi gereken unsurların başında iç girişimcilik gelmektedir. Yeni bir örgüt kurulması veya kurulu olan bir örgüt ortamının bir takım özellikleri, girişimcilik süreçlerinin farklılaşmasına yol açmaktadır. Kurulu örgütler içerisinde, kurumsallaşmış olan dinamikler karşısında yenilikçi ve değişimci bir dengenin oluşturulmasında örgüt içerisindeki iç girişimcilerin büyük bir rolü vardır. Bu bağlamda iç girişimciler, örgüt içerisindeki girişimci ruhu cesaretlendiren, çalışanlarda yenilikçi potansiyelin ortaya çıkmasına yardımcı olan ve sahip olduğu yetenekler ile birlikte, kurumsal örgütleri girişimci olmaya yönelten en büyük dinamiklerin başında gelmektedir. Sosyal ve bilişsel kuram içerisinde temel bir kavram olarak ifade edilen öz yeterlilik, bireyin çevresinde gerçekleşen olaylar üzerinde etkili olabilecek biçimde bir süreci başlatıp sonuçlandırıncaya kadar sürdüreceğine olan inancı olarak tanımlanmıştır. Bu amaçla bu çalışmada iç girişimcilik süreçlerinin temelinde olan bireylerin kişilik özelliklerini niteleyen öz yeterliliğin iç girişimcilik eğilimleri üzerindeki etkisi üzerinde, yine kişilik özellikleri arasında bulunan başarı ihtiyacı düzenleyici rolü kuşaklararası karşılaştırma yapılarak incelenecektir. X ve Y kuşakları arasında karşılaştırmalı gerçekleştirilecek olan bu çalışmada çalışanların öz yeterlilik algılarının iç girişimcilik eğilimleri üzerindeki etkisinin ne derecede ve hangi yönde var olduğu ortaya konmak istenmekle beraber, bu süreç içerisinde başarı ihtiyacının nasıl bir düzenleyici etkiye sahip olduğu araştırılacaktır. Gerçekleştirilecek olan bu araştırmada, kuşakların bu ilişkide bir farklılık gösterip göstermediği araştırma sorusu olarak incelenecektir.

In today's global world, with the ever-changing and differentiating environmental conditions, intrapreneurship is one of the factors that should give importance to the organizations to sustain their assets and to gain a competitive advantage. The establishment of a new organization or a set of characteristics of an organizational environment leads to differentiation of entrepreneurship processes. The intrapreneurship in the organization have a big role in the establishment of an innovative and changeable balance in the established organizations against the institutionalized dynamics. In this context, intrapreneurs are one of the biggest dynamics that encourage the entrepreneurial spirit within the organization, help the employees to develop the innovative potential and lead the corporate organizations to be entrepreneurs. Self-efficacy, which is expressed as a basic concept in social and cognitive theory, has been defined as the belief that the individual will continue until he or she initiates and finalizes a process that can affect the events taking place in his / her environment. For this purpose, in this study, the effect of self - efficacy on intrapreneurship tendencies that characterize the personality traits of individuals who are the basis of intrapreneurship processes, and the success requirement among personality traits will be examined through inter - generational comparison. In this study, which will be performed comparatively between X and Y generations, it is aimed to determine the degree and extent of the effects of self-efficacy perceptions on intrapreneurship tendencies. In this research to be carried out, it will be examined as a research question whether the generations differ in this relationship.