Kendini Sabotaj ile Psikolojik İyi Olma Arasındaki İlişkinin Çeşitli Değişkenler Açısından İncelenmesi

Abstract

Bu araştırmanın amacı kendini sabotaj ile psikolojik iyi olma arasındaki ilişkiyi ve bu iki kavram arasındaki ilişkinin cinsiyet, algılanan gelir düzeyi, ebeveyn tutumları değişkenleri açısından anlamlı bir farklılık gösterip göstermediğini incelemektir. Araştırma Sakarya Üniversitesi’nin çeşitli bölümlerinde lisans öğrenimi gören 316 öğrenci ile gerçekleştirilmiştir. Araştırma sonucunda, kendini sabotaj ile psikolojik iyi olma arasında negatif bir ilişki olduğu saptanmıştır. Üniversite öğrencilerinin kendini sabotaj düzeylerinin cinsiyet açısından anlamlı farklılıklar gösterdiği, algılanan gelir düzeyi ve ebeveyn tutumları açısından ise anlamlı farklılıklar göstermediği bulunmuş; psikolojik iyi olma düzeylerinin ise cinsiyet ve algılanan gelir düzeyi açısından anlamlı farklılıklar gösterdiği, ebeveyn tutumları açısından anlamlı farklılıklar göstermediği bulunmuştur.

The aim of this study is to investigate the relationship between self-handicapping and psychological well-being. A further aim of the study is to examine the relationship of these two concepts whether or not showingsignificant differences in terms of the variables of gender, perceived income status, and parental attitudes. The research population was composed of 316 students studying at undergraduate degree at various departments in Sakarya University. In consequence of this research, there’s a significant negative relationship between self-handicapping and psychological well-being. The students’ level of self-handicapping shows significant differences concerning with gender and no significant differences concerning with perceived income status and parental attitudes; the students’ level of psychological well-being shows significant differences concerning with gender and perceived income status and no significant differences concerning with parental attitudes.