Demirkan, Mustafa2014-07-212014-07-212005-011303-2739http://hdl.handle.net/11413/243Thomas More'un, hayali kral Utopos'un hayali ülkesine verdiği isim olan Ütopya, kültür alanında ileriye dönük ve gerçekleşmesi hem olanaksız hem de zaten umut edilmeyen düşsel fikirleri tanımlayan, gündelik dilde ve tutucu çevrelerde ise boş düşünceleri, saçma lafları ima eden küçümseyici bir sözcük olarak yerleşti. Thomas More başyapıtı Ütopya'yı 1516 yılında, latince olarak, yazdı. More bu eleştiri kitabını, saka unsurları ile süslemek ve de kralın ötkesinden sıyrılmak için, Abraxa kralına Yunanca bir isim, "OU Tonos", Utopos adını vermişti. Franco Borsi'ye göre, aslında More bu adi çokanlamli bir kavram çagristirmak için özellikle seçmiş olabilirdi. Zira eger "€u Tonos", Evtopos sözcüğünü yeğleseydi, kralın adı "Güzel", "€utonia", Evtopya, da Güzelyer, Şirinyer anlamına gelecekti, bu çağrısımIarı gidermek için aslında sarih olarak "atonos", Atopos, Atopya sözcüklerini seçmiş olması gerekirdi. Yirminci yüzyılda ütopya, düşünce ortamında kendi antitezi, "anti-utopyaya", karsi ütopyaya, dystopyaya dönüştü. Ünlü Mimar Gio Ponti'ye göre,mimarlık "gerçekleştirilebilen bir düşünce"dir, ütopya mimarlığının ütopya özelliği, gerçekleştirilebilen uygulamalar alanı dışında kalmasıdır. KUTSAL ve PROF AN MEKAN, ZAMAN kavramı mimarlık ve ütopya tarihini çok yakından etkiledi. Her toplum kendi toplumsal mekanını ve bu arada zamanını üretti. Mekan bir taraftan temsil edilirken diğer taraftan da temsil mekana yansıdı. Geleneksel toplumların karakterlerindeki belirginlik, yerleştikleri kutsal bölgenin çevresindeki tanımlayamadıkları bölge ile zıtlaşmalarıdır. İnsan zekası kutsal olmayan çevreyi, doğayı, dünyayı çok yeni çözümledi. Zaman, arkaik ve kutsal inançlı toplumlarda yenilenme olanağı bulunan bir algılamadır. Dinsel olmayan insan için, zamanın kendi varoluşu ile bağımlı bir boyutu, kendisi için bir başlangıcı ve ölümüyle biten bir de sonu vardır, geçmiş tarihten ibarettir, gelecek, umutların, düşlerin, ütopyaların alanıdır. Thomas More wrote his masterpiece Utopia, which was the name of the imaginary country of the imaginary king Utopos (abscent), in 1516, in latin. Since then, utopia became a word that defines, visionary and irrational ideas in the inteiiectual environment, and despised empty thoughts in the casual language. More gave the Abraxa king a Greek name "OU Tonos", Utopos, to decorate this criticism book with humour and to avoid the king' s rage. According to, Franco Borsi, infact More could have especially chosen this name to envoke_a polysemous concept. Because if he had chosen the word "€u Tonos", Evtopos, the king's name would become "beautiful", and the Evtopya would be "the beautiful land, place". To avoid these different meanings he should have c1early chosen the words "atonos", Atopos, Atopya. In the 20th century, utopia, in the intellectal environment turned into its own antithesis, "anti-utopia", de-utopia, dystopia. According to the famous architect Gio Ponti, architecture is a "thought which could be realized", the 'utopia' character of the utopia architecture is that it's outside the area of realization. The sacred and profane space and time concepts have influenced the architecture and the utopia history c1osely. Every community produced its own public space and time. While the space was being represented, the representation itself reflected to the space. The characteristic of the traditional communities', is the opposition with the environment around the sacred area they settled onto. The human min d has just recently analized the profane environment, nature and the earth. Time is a perception in the archaic and sacred communities, which you can renew. But for the profane human, time has a dimension related to its own existence, and he/she has a beginning and an end with his/her death, past is history, future is the area of hopes,dreams and utopias.trÜtopyaKutsalProfanMekanZamanUtopiaHolyProfaneSpaceTimeArticle