Çakar Bikiç, Nagihan2019-08-282019-08-282019-07https://hdl.handle.net/11413/5177Zeki Demirkubuz sineması, karşıt ve muhalif bir üretim süreci, doğrusal anlatıdan ve geleneklerden kopuş, kendi film yapım sürecinin farkında olma ve kapitalizme dayalı üretimin dışında yer alma gibi bağımsız sinemanın belirleyici ve ayırt edici özelliklerini benimsemektedir. Varoluşçu felsefenin uğraştığı özgürlük, acı, yabancılaşma, kötü niyet, sorumluluk, vicdan, düşünce ve eylem arasındaki çelişki gibi temel soru ve sorunlar aynı zamanda Demirkubuz’un da yönetmenliğinin temelini teşkil etmektedir. Yönetmen bu konularla ilgilenirken, karakterlerine yazdığı diyalogların yanında filmlerinde kurduğu mekanlar ile izleyiciye anlatının derinliğini hissettirmektedir. Yönetmenin kurduğu mekan içerisinde sunulan kadın karakterler ise suçlu ve kötü olduğu gibi aynı zamanda suçsuz ve iyi karakterler olarak da hayat bulmuşlardır. Demirkubuz sinemasının temelinde toplumsal değer ve kabullerden kopmuş bireylerin özlerini arama çabası bulunmaktadır. Bu çalışmada Zeki Demirkubuz’un yönettiği Karanlık Üstüne Öyküler üçlemesini oluşturan Yazgı (2001), İtiraf (2001) ve Bekleme Odası (2003) filmlerindeki kadın karakterlerin anlatıda temsil edildiği mekanlar incelenerek yönetmenin kadın karakterleri izleyiciye nasıl sunduğuna bakılacaktır. Çalışma kapsamında üçlemede yer alan kadın karakterlerin mekan içindeki konumu, feminist film eleştirisi temel alınarak anlatıbilim öğelerinden mekan ve öykü öğelerinin karakterlerle ilişkisi bağlamında incelenecek, mekanın anlatıya ve karakter temsiline etkisi tartışılacaktır.trAttribution-NonCommercial-NoDerivs 3.0 United Stateshttp://creativecommons.org/licenses/by-nc-nd/3.0/us/conferenceObject