İstanbul Kültür Üniversitesi / Hukuk Fakültesi / Özel Hukuk Bölümü / Medeni Hukuk Anabilim DalıUral Çınar, Nihal2018-12-252018-12-252018-031309-4327https://hdl.handle.net/11413/4125Kira sözleşmesi 1 Temmuz 2012 tarihinde yürürlüğe giren 6098 Sayılı Türk Borçlar Kanununun 299 ile 378 maddeleri arasında düzenlenmiştir. Üç ayrım altında tasnif edilmiş olan kira sözleşmelerine ilşkin hükümler “genel hükümler” konut ve çatılı iş yeri kiraları ve ürün kirası olarak düzenleme altına alınmıştır. Bu düzenlemeler arasında bir takım maddelerin uygulanması kiracının bir tacir ya da tüzel kişi olduğu işyeri kiralarında 2020 yılına kadar ertelenmiştir. Çalışmamızda genel olarak ertelenen maddelerin hangileri olduğu belirtilerek 1 Temmuz 2020 tarihini itibariyle nasıl uygulanacaklarına ilişkin olarak kısaca bir değerlendirme yapılacaktır.The lease contract been regulated between Articles 199 and 378 of the Turkish Code of Obligations No. 6098, which entered into force on 1 July 2012. Provisions relating to lease contracts classified under three distinctions have been regulated as “general provisions”, “residence and roofed work place leases” and “usufructuary lease” Application of soöe provisions in these regulations has been deferred until 2020 in business premises where the tenan is a merchant or legal entity. Accordingly, this article will be brieftl evaluating deferred provisions implementations as of 1 July 2020 also pointing out which provisions are deferred.trKiraKira sözleşmesiErtelenen hükümlerYürürlüğün ertelenmesiLeaseLease ContractDeferred provisionsDeferral of executionArticle