BAYRAKTAR, BORA2022-04-182022-04-1820202687-430Xhttps://hdl.handle.net/11413/6723Suudi Arabistan Arap Baharı da denilen, Kuzey Afrika ve Ortadoğu’da etkili olan bir dizi isyan dalgasından bu yana daha iddialı bir dış politika izlemektedir. Yeni ittifaklar kurarak, askeri güç kullanarak, kendi içinde gerçekleştirmeye çalıştığı siyasi ve sosyal reform denemeleriyle Suudi Arabistan dış politikasını yeniden biçimlendirmeye ve bölgede liderlik etmeye çalışmaktadır. Bahreyn’deki ayaklanmaya doğrudan müdahale, Yemen iç savaşına asker göndererek katılma, Katar’a yönelik abluka denemesi ve İsrail-Filistin sorunu ile arasına mesafe koyma, silahlanma politikası bu yeni politikanın uygulanmasına bazı örnekler olarak gösterilebilir. Bu makalede Suudi Arabistan’ın değişmekte olan dış politikasının gerekçeleri ve bunun bölgeye olası etkileri sistemdeki değişiklikler, iç siyasi faktörler ve gerçekçi seçim teorisi üzerinden açıklanmaya çalışılmıştır.Saudi Arabia has been pursuing a more assertive foreign policy since the start of uprisings in North Africa and the Middle East which are widely known as the “Arab Spring.” By forming new alliances, by using force in different conflict zones and by implementing reform in its domestic political and social structure, Saudi Arabia has been reformatting its foreign policy and seeking leadership in the region. Direct intervention in Bahrain’s uprising against the government, sending military troops to Yemen, implementing a blockade on Qatar, distancing itself from the Israeli-Palestinian question, and a new armament program are some examples of this new policy. In this article, the reasons of this change in Saudi foreign policy and its consequences for the region are analysed through regional systemic changes, domestic political factors and the theory of rational choice.trinfo:eu-repo/semantics/openAccessSuudi ArabistanBasra KörfeziGüvenlikİranJeopolitikSaudi ArabiaSecurityGeopoliticsIranArab SpringArticle