İSTANBUL KÜLTÜR ÜNİVERSİTESİ / SANAT TASARIM FAKÜLTESİ / SİNEMA VE TELEVİZYON BÖLÜMÜ2018-08-172018-08-172017https://hdl.handle.net/11413/2512Martin Heidegger’s interpretation of Immanuel Kant in Kant und das Problem der Metaphysik (Kant and the Problem of Metaphysics) and Phänomenologische Interpretation von Kants Kritik der reinen Vernunft (Phenomenological Interpretation of Kant’s Critique of Pure Reason), which focus on Kant’s Kritik der reinen Vernunft (Critique of Pure Reason) gives rise to several debates in philosophy. In the center of those debates lies the liability of Heidegger’s interpretation of Kant’s philosophy. It is clear that Heidegger does not have claims on being faithful to Kant, on the contrary, he sees Kant as a starting point and Critique of Pure Reason as a philosophical seed that needs to be flourished. In this respect, Heidegger wants to develop an ontology from Kant, and by underlining the difference between first and second editions of CPR he revaluates the ‘privilege’ that Kant gives to the faculty of imagination (Einbildungskraft) in the first edition in favor of his own philosophical project. In this work, it is proposed that Heidegger’s taking time as primordial through the faculty of imagination is directly related with the finitude of Dasein, its being a being-toward-death and provides a ground for stating time as ‘the horizon for all understanding of being.Martin Heidegger’in özellikle Immanuel Kant’ın Kritik der reinen Vernunft’una (Saf Aklın Eleştirisi) odaklanan Kant und das Problem der Metaphysik (Kant ve Metafizik Problemi) ve Phänomenologische Interpretation von Kants Kritik der reinen Vernunft (Kant’ın Saf Aklın Eleştirisi’nin Fenomenolojik Yorumu) eserlerinde ortaya konulan Kant yorumu felsefi alanda pek çok tartışmaya neden olmuştur. Bu tartışmaların merkezinde ise Heidegger’in Kant’ın felsefesine ne denli sadık kalarak Kant’ı incelediği yer alır. Açıktır ki Heidegger Kant’a sadık kalma iddiası taşımamakta, Kant’ı bir başlangıç ve Saf Aklın Eleştirisi’ni de yeşertilmesi gereken felsefi bir nüve olarak görmektedir. Bu anlamda Heidegger Kant’tan bir ontoloji çıkarmak ister ve SAE’nin birinci ve ikinci basımları arasındaki farkın altını çizerek birinci basımda Kant’ın hayalgücü yetisine (Einbildungskraft) verdiği “ayrıcalığı” kendi felsefi projesi lehine değerlendirir. Bu çalışmada öne sürülen, Heidegger’in bu okumadan hayalgücü yetisi üzerinden zamanın kökenselliğini temel almasının kendi felsefesinde Dasein’ın sonluluğu ve ölüme yazgılılığıyla doğrudan bağlantılı olması ve zamanın “her türlü varlık anlayışının ufku” olarak ortaya konmasına dayanak sağlamış olmasıdır.trKantHeideggerHayalgücüSaf Aklın EleştirisiKant KitabıZamanVarlık ve ZamanDaseinZamansallıkSonlulukKantHeideggerCritique of Pure ReasonKantbuchTimeBeing and TimeDaseinTemporalityFinitudeArticle